.jpg)
Je bent uitgenodigd om de lagen van de witte koloniale blik af te pellen, om af te leren, om te zien wat verborgen is, om te erkennen wat genegeerd is en om kritisch na te denken. Het koloniale verleden is niet slechts een hoofdstuk in een geschiedenisboek; de ketenen ervan worden nog dagelijks meegedragen. Ze marginaliseren, verstillen, wissen en negeren stemmen en verhalen die gehoord hadden moeten worden. Dit verleden is aanwezig in de systemen om ons heen, in onze identiteiten, onze cultuur, onze instellingen en zelfs in onze lichamen. Van archiefonderzoek naar racistische tradities tot poëtische verwevingen van afkomst en spiritualiteit: dit programma onthult koloniale geschiedenissen en hun nalatenschap aan de hand van vier verschillende films.
Zwarte Piet is een koloniaal stereotype dat zich voordoet als een Nederlandse traditie. Terwijl het debat over hem elke winter opnieuw oplaait, vereist de koloniale symboliek een gesprek dat het hele jaar door gevoerd moet worden. De reis van Zwarte Piet gaat niet alleen over de jaarlijkse intocht per boot uit Spanje; er schuilt een veel diepere geschiedenis achter. In zijn archiefessay The Black Pete Files onderzoekt Festus Toll de oorsprong van Zwarte Piet en de racistische waarheden achter deze nalatenschap.
Further than Hip Hop van Lavinia Xausa verkent hoe de Nederlandse koloniale geschiedenis nog steeds invloed heeft op gemeenschappen in Nederland. Door de woorden van koloniale missionarissen naast de stemmen van hedendaagse rappers en spoken-word-artiesten te plaatsen, legt de film de verbinding bloot tussen racisme, identiteit en het gevoel van ergens bij horen.
In KANKANTRI: The Silk Cotton Tree verweeft Gabri Christa dans, ritueel en film om afkomst, herinnering en spirituele ontdekking te verkennen. De film volgt de reis van een vrouw die opnieuw contact zoekt met haar wortels om zich compleet te voelen. Met gelaagde storytelling, diepgaand onderzoek en poëtische cinematografie overstijgt Kankantri de grenzen van dansfilms en dompelt het de kijker onder in een diepgaande meditatie over geschiedenis, identiteit en de blijvende aanwezigheid van het verleden.
In Uma Oração para a Liminalidade onderzoekt Anne Jesuina Tobias de Andrade hoe het lichaam kan worden teruggeëist als bron van kennis, spiritualiteit en vertrouwen binnen de greep van de witte suprematiecultuur. De film verweeft de sporen van menselijke interventie in het landschap met de opgelegde identiteiten van Zwarte, Bruine en vrouwelijke lichamen binnen neokoloniale, kapitalistische en patriarchale structuren. Het is een kritische reflectie op de blik van de moderniteit en de onderdrukkende manieren waarop deze bepaalt wat gezien en waardevol is, en wat wordt vernietigd.
Na de vertoning ben je uitgenodigd om deel te nemen aan een interactieve discussie over de thema’s van koloniale geschiedenissen en hun voortdurende invloed op onze wereld vandaag de dag. Deze discussie is bedoeld om het proces van afleren en dekolonisatie te activeren door deelnemers aan te moedigen kritisch te reflecteren op hun persoonlijke, sociale en collectieve ervaringen met kolonialisme, identiteit en representatie. De discussie maakt gebruik van participatieve tools zoals beelden, vragen en directe dialoog om het proces toegankelijk en boeiend te maken voor iedereen.
